Leuker konden ze het niet maken, wél moeilijker
Over het btw-besluit van 28 april 2021
De Belastingdienst staat bekend om de slogan:
“Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker.”
Toch lijkt men bij het recente btw-besluit van 28 april 2021 deze zin te hebben omgedraaid. Want makkelijker? Zeker niet. Moeilijker? Absoluut.
Waar ging het besluit over?
Aanleiding voor dit besluit waren twee rechterlijke uitspraken: een arrest van het Hof van Justitie (13 juni 2019) en een van de Hoge Raad (26 juni 2020). In beide zaken draaide het om de vraag of een lid van een raad van commissarissen of een lid van een bezwaaradviescommissie zelfstandig een (btw-belaste) economische activiteit verricht.
Dat was al geen eenvoudige kwestie, maar het besluit dat daarop volgde, heeft de praktijk er niet duidelijker op gemaakt. Integendeel.
Traag, onduidelijk en tegenstrijdig
Wat direct opvalt: er zit bijna tien maanden tussen het laatste arrest en het besluit. Urgentie was dus kennelijk geen prioriteit.
Daarnaast bevat het besluit merkwaardige passages — zoals plotselinge verwijzingen naar bestuurders van pensioenfondsen, terwijl de positie van andere bestuurders helemaal niet wordt besproken. Die vallen volgens het besluit onder de bekende restcategorie:
“andere situaties die beoordeeld moeten worden aan de hand van specifieke feiten en omstandigheden.”
Oftewel: het bekende kluitje in het riet.
Maar het meest opvallend is de goedkeuring dat de Belastingdienst niet terugkomt op btw die tot dan toe ten onrechte in aftrek is gebracht. Dat lijkt sympathiek, maar betekent ook dat vanaf dat moment btw-aftrek wél wordt gecorrigeerd. Daarmee ontstaat plotseling een belang om actie te ondernemen — terwijl de rechtsgrond allesbehalve helder is.
Een herkenbaar patroon
Deze gang van zaken past in een bredere trend: regels die bedoeld zijn om helderheid te bieden, zorgen in de praktijk juist voor meer verwarring. Wie wel eens heeft geprobeerd iets te corrigeren bij de Belastingdienst, weet hoe stroperig dat kan worden.
Dat blijkt ook uit eerdere ervaringen, zoals beschreven in Het moeras van de Belastingdienst en Mijn ervaring met dividendbelasting corrigeren en het recht op vergissen.
Het bredere beeld
Deze casus past in een bekend patroon: beleid dat bedoeld is om helderheid te brengen, creëert juist meer verwarring. Wie zich in het belastingmoeras begeeft, weet dat ‘makkelijker’ vaak niet in het woordenboek voorkomt.
Dat bleek eerder al uit persoonlijke ervaringen die zijn gedeeld in:
Conclusie
Wat bedoeld was als verduidelijking, is verworden tot een nieuw hoofdstuk in het moeras van de belastingregels.
Leuker konden ze het niet maken — maar moeilijker helaas wél.
No Comments